Apetyt na życie

W książce Agnieszki Kazały i Haliny Kowalczuk podobał mi się jej tytuł. „Apetyt na życie” pasuje jak ulał do tej „pełnej werwy” pozycji! Sam pomysł na utwór jest bardzo ciekawy: otóż bohaterkami są… Same autorki, co daje czytelnikowi wrażenie autentyczności. Jako że obydwie panie tytułowego „życia” mają w sobie mnóstwo, jedno jest pewne: nie można się z nimi nudzić.

Agnieszka i Halina to przyjaciółki „po piórze” można by powiedzieć. Obydwie są zainteresowane twórczością literacką, co zbliża je na dobre. Pewnego razu nadchodzi okazja, by poznać się osobiście, z czego chętnie skorzystają! Rozmowne i wesołe, wprowadzają czytelników do swojego świata, pełnego smacznych potraw, wypraw, przygód i innych ciekawych rzeczy.

Mnie samą w książce Kazały i Kowalczuk urzekły opisy jedzenia. W każdym niemal rozdziale znajduje się przepis na jakieś pyszności, które są zazwyczaj całkiem łatwe i niedrogie w przygotowaniu. Czytelnik dowiaduje się, jak przyrządzić dorsza w migdałach, orginalne placki ziemniaczane czy też fasolkę po bretońsku…

Kiedy już nasycimy apetyt na jedzenie, możemy zaspokoić ciekawość świata! Obydwie bohaterki sporo w swoim życiu widziały i chętnie o tym opowiadają. Razem z nimi poznajemy ciekawe zakątki naszego kraju, wypuszczamy się również za granicę… Wszystko okraszone historiami „z życia wziętymi.” Opowieści Haliny i Agnieszki są ciekawe i zazwyczaj doprawione wyraźną nutką humoru.

Dobrze się bawiłam czytając tę książkę. Pomysł na dzielenie się przepisami oraz różnymi opowiastkami przypadł mi do gustu… Najbardziej jednak w całej historii podobał mi się tytułowy „Apetyt na życie.” Jest on nieudawany, widoczny wszędzie. Obydwie panie z entuzjazmem gotują, jedzą, zwiedzają, opowiadają… Pozostaje tylko pozazdrościć takiego optymizmu!

Książkę przeczytałam dzięki uprzejmości Wydawnictwa Literackiego Białe Pióro

Autor: Agnieszka Kazała, Halina Kowalczuk

Wydawnictwo Literackie Białe Pióro

Literatura piękna



Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Grubaska

Obraz
  Dlaczego niektórzy ludzie są przekonani, że są największymi pechowcami świata? Czemu los bywa przewrotny? Jakim cudem czasami żyje się dla jedzenia a najbliższym “przyjacielem” staje się żołądek? Odpowiedź na te pytania jest oczywiście trudna, odniosłam jednak wrażenie, iż stanowią one “oś” wokół której zbudowana jest fabuła książki Patrycji Żurek. “ Grubaska” to powieść, o której wiele można by powiedzieć, co jednak jest pewne to lekkość pióra, którą mogłaby się pochwalić autorka… Jej pozycję czyta się łatwo oraz przyjemnie – nie licząc z pewnością, ile kartek pozostało do końca, co jest wielką zaletą. Książka posiada również inne plusy, o których należy wspomnieć, na początek jednak chciałabym skoncentrować się na pytaniach, które postawione są na początku… Zacznijmy od ostatniego. Jest mi ono szczególnie bliskie, jako że bez wątpienia należę do osób, które żyją dla jedzenia. Biorąc to pod uwagę, dobrze rozumiem główną bohaterkę, której najbliższym “przyjacielem” zdaje...
Czytaj więcej

Hotel Bankrut

Obraz
“Chodzisz do roboty, której nienawidzisz. Kupujesz rzeczy, których nie potrzebujesz. Mieszkasz z babą, która cię nie kocha. W końcu zrozumiałem, że choćbym nie wiem jak się starał, to nigdy nie wystarczy” – czytam. Ten cytat z książki “Hotel Bankrut” jest uderzająco trafny, nieprawdaż? Powieść Magdaleny Żelazowskiej to doskonałe studium przypadku – a może przypadków? Ludzi, którzy z powodu biedy, nieprzystosowania, a może z winy okrutnych mechanizmów tego świata są “jak grosz, który wyszedł już z obiegu.” Pozwolę sobie wyznać, że należę do osób zdecydowanie leniwych. Lubię wszystko to, co łatwe i przyjemne – dotyczy to również książek. Preferuję pozycje, które czyta się bez wysiłku, tymczasem “Hotelu Bankrut” nieuważnie czytać się nie da. To książka wymagająca skupienia i pewnej koncentracji, jako że wątki z losami bohaterów coraz to urywają się, by następnie przeplatać z historiami innych… Kim są główne postaci? Zacznijmy od słów samej autorki, która opisuje ich w ten sposób: “Be...
Czytaj więcej

Produkcja masowa

Obraz
  “Mijali się bez słowa, jakby jedno żyło w realnym wymiarze białostockim, a drugie w równoległym świecie duchów” – tymi słowami autorka powieści “Produkcja masowa” opisuje codzienność swoich bohaterów… Które z nich żyje “w realnym wymiarze białostockim”? Moim zdaniem chodzi tu o Wiktorię – urodziwą, lecz niezwykle oziębłą żonę sympatycznego Janka. Ta młoda kobieta obsesyjnie dba o wygląd – odżywia się tylko pęczniejącą w lodówce owsianką – i zdecydowanie ignoruje swojego męża. Trzeba przyznać, że niewiele ich łączy. Wiktoria jest córką zamożnych rodziców, on zaś wychował się w domu dziecka. Janek ukończył bardzo niepraktyczny kierunek – filologię polską – i marzy o tworzeniu scenariuszy filmowych, ona zaś wykonuje prozaiczne zajęcie: dba o urodę klientek w gabinecie estetycznym. Zakochali się w sobie, to pewne, uczucie jednak nie wytrzymało w zderzeniu, jak to mówią, z rzeczywistością. Niedługo po przyjściu na świat jedynego dziecka, rudowłosej, niepodobnej do rodziców Jul...
Czytaj więcej